ผมเคยเขียนจดหมาย (บันทึกข้อความ) ฉบับนี้เพื่อยื่นถึงผู้อำนวยการโรงเรียนที่ผมกำลังศึกษาอยู่ การลงโทษนักเรียนด้วยการตัดผมเป็นการละเมิดสิทธิขั้นพื้นฐานที่ยอมรับไม่ได้ และผมเห็นว่านี่เป็นสิ่งที่ ผอ. ในฐานะผู้ดูแลและรับผิดชอบทุกภาคส่วนของโรงเรียน ต้องแสดงความรับผิดชอบด้วย หลังจากยื่นจดหมายฉบับนี้ไปได้ไม่นาน ผอ. ก็สั่งยกเลิกการตัดผมโดยทันที
ที่ผมนำมาเผยแพร่ ก็เพื่อเป็นแนวทางให้นักเรียนทุกคนสามารถนำจดหมายฉบับนี้ไปใช้ เพื่อปกป้องสิทธิของตัวเองได้ ไม่ว่าจะผ่านการปริ้นต์และยื่นให้ต่อหน้าอาจารย์ที่ละเมิดสิทธิ ว่าจะกระทำการนี้ไม่ได้ หรือจะเป็นยื่นถึงผอ. โรงเรียนก็ตาม
สามารถ Download ได้ด้านล่างทันที!
วันที่ 7 มกราคม 2559
เรียน ผู้อำนวยการโรงเรียน
เรื่อง ขอกล่าวโทษผู้อำนวยการโรงเรียน
ข้าพเจ้ารู้สึกเดือดร้อนใจอย่างยิ่งและรู้สึกเศร้าใจอย่างยิ่งที่โรงเรียนของข้าพเจ้า ที่ข้าพเจ้ากำลังศึกษาอยู่และได้เสนอความเห็นมาอย่างยาวนาน คือ โรงเรียนของเราได้ละเมิดสิทธิมนุษยชนนักเรียนอย่างซ้ำซากและยังดำเนินต่อไป โดยไม่สำเหนียกอะไรทั้งนั้น ทั้งเมื่อกระทำการนี้ยังไม่ถูกต้องตามระเบียบการลงโทษที่ถูกต้องและตามเหตุผลของผู้ที่ได้รับการศึกษามาอย่างดี (เมื่อโรงเรียนเองยังไม่ได้รับการศึกษาอย่างดีจะให้การศึกษาที่ดีแก่นักเรียนได้อย่างไร) เรื่องมีอย่างไร ข้าพเจ้าจะขอเล่าดังต่อไปนี้
ในวันสอบที่ 7 มกราคม พ.ศ.2559 ในขณะชั่วโมงสอบอยู่นั้น ห้องของข้าพเจ้าคือ2203 ครูฝ่ายปกครองได้เข้ามาในห้องสอบโดยขออนุญาตครูผู้คุมสอบเพื่อพิจารณาว่านักเรียนคนใดยังไม่ได้ตัดผมหรือเขาเห็นว่าผมยาวไม่มีรอยตัด จากนั้นก็ได้ทำการไถผมนักเรียนที่เขาพิจารณาดังนั้นแล้ว เป็นรอยสี่เหลี่ยมลึก อันไม่น่าแปลกใจเลยว่านักเรียนที่ถูกไถแล้วจะไม่สามารถไปแก้ทรงได้ นอกจากไว้ทรงเกรียนเท่านั้น หลายคนรู้สึกไม่ตลกด้วยกับการกระทำนี้ มันทำความน่าอับอายให้เขา ข้าพเจ้าเห็นแล้วก็ยังเกิดความไม่พอใจ นอกจากนี้ยังเป็นรูปแบบสองมาตรฐานด้วยก็คือ คนที่ผมยาวเท่าๆกับข้าพเจ้าโดนไถ ส่วนข้าพเจ้าไม่ได้ถูกไถ
ข้าพเจ้ารู้สึกว่าการกระทำดังกล่าวของครูซึ่งได้รับอำนาจความไว้วางใจจากฝ่ายบริหารของโรงเรียน ซึ่งมีผู้อำนวยการโรงเรียนเป็นประธานนั้น ผู้อำนวยการจะอ้างว่าไม่รับรู้กับเรื่องดังกล่าวไม่ได้ จึงเป็นคนที่ข้าพเจ้าควรจะสื่อไปถึงและขอทำการกล่าวโทษ มีเหตุผลดังนี้
1) การลงโทษนักเรียนนั้น มีการบัญญัติได้หรือว่าให้สามารถทำการไถผมนักเรียนได้ ซึ่งเมื่อดูข้อบัญญัติแล้ว ไม่สามารถทำได้
2) การกระทำดังกล่าว ถึงจะมีตราไว้ในกฎหรือไม่ ถือเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานของนักเรียนหรือไม่ ข้าพเจ้าขอสมมติว่า ถ้ามีวันนึง (ซึ่งจริงๆมีหลายวัน) ที่ผู้บริหารโรงเรียนไม่ได้แต่งเครื่องแบบข้าราชการมาตามที่เขากำหนดกัน ข้าพเจ้าจะพิจารณาว่าเป็นการไม่ถูกตามระเบียบหรือไม่ ในเมื่ออายุปานนี้แล้วยังแต่งไม่ถูกต้อง จากนั้นข้าพเจ้าจึงเอาสีสเปรย์ไปพ่นที่เสื้อของเขาได้ไหม ถ้าข้าพเจ้าทำถือว่าเป็นการลงโทษที่เหมาะสมหรือไม่ ผู้บริหารคนดังกล่าวจะรู้สึกอับอายไหม อุปมานี้ใช้ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้นคือนักเรียนก็ต้องไปเสียเงินตัดผมอีกแบบที่เขาไม่ต้องการด้วย เหมือนที่ผู้บริหารต้องไปซื้อเสื้อใหม่นั่นเอง ถ้าข้าพเจ้าพ่นสีใส่ โรงเรียนสามารถอนุญาตการกระทำที่ละเมิดเช่นนี้ได้หรือ
3) โรงเรียน สามารถประกาศว่าตัวเองเป็นโรงเรียน World Class Standard School ได้อย่างไร ในเมื่อไม่เคารพศักดิ์ศรีคนอื่นเหมือนที่ประเทศที่อารยะแล้วเขาทำกัน ทั้งนี้ต้องกล่าวด้วยว่าผู้บริหารโรงเรียนของข้าพเจ้านั้นมีทัศนะล้าหลังอย่างไม่สมควรจะได้รางวัลดังกล่าว เพราะจมปลักกับเรื่องจิตวิทยาแนวพฤติกรรมนิยมต่อนักเรียน คือทำผิดก็ลงโทษ ซึ่งแนวคิดนี้หลายอย่างก็ล้าหลังแล้วในแวดวงการศึกษาเขาก้าวหน้าไปกว่านี้ จิตวิทยาแนวมนุษยนิยมเป็นตัวอย่างให้เห็นได้ดี หลายๆโรงเรียนก็นำแนวคิดใหม่ๆไปใช้ปรับตัวให้ทันกับความจริงและโลก แต่โรงเรียนนี้เคยได้ยินหรือรับอะไรใหม่ในเรื่องนี้ (ไม่เคย ทำไมข้าพเจ้าพูดอย่างนี้ก็เพราะข้าพเจ้าเสนอมาหลายครั้งแล้ว) เมื่อนโยบายยังเป็นได้แค่ตำบล ข้าพเจ้าอยากขอให้ผู้บริหารโรงเรียนมีความละอายใจที่จะยอมรับ แล้วถอนความเป็นสากลอันไม่จริงทิ้งเสีย
4) ผู้อำนวยการโรงเรียนควรจะถูกกล่าวโทษ คือ เป็นหัวหน้าสูงสุดของการบริหารบุคลากรครูในโรงเรียน และเป็นผู้อนุมัติในเรื่องต่างๆ คนที่เป็นผู้บริหารใจหลักสำคัญคือรู้ว่าอะไรเกิดขึ้น ดังนั้นผู้อำนวยการฯจึงปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้เห็นในเรื่องดังกล่าวอันละเมิดสิทธิมนุษยชน
ข้าพเจ้าจึงขอทำการกล่าวโทษผู้อำนวยการฯ ในฐานะที่ข้าพเจ้าเป็นนักเรียนที่ศึกษาหาความรู้เรื่องสิทธิมนุษยชน และรณรงค์ให้เกิดการเคารพศักดิ์ศรีภายในสถานศึกษา ไม่ว่าใครๆก็ไม่ควรละเมิดสิทธิในร่างกายคนอื่น แต่ปล่อยปะละเลยให้เกิดเรื่องอันไม่สมควร ยังที่ข้าพเจ้าทำจดหมายไปเรื่องให้นักเรียน ม.1 ต้องไว้ทรงเกรียนเท่านั้นก็ไม่ไยไพจะให้เหตุผล แล้วที่ละเมิดผมเขาไปจะตอบว่าอย่างไร จะชดใช้เขาอย่างไรด้วย
ข้าพเจ้าไม่อาจจะทนความอยุติธรรมที่เกิดได้ แม้ข้าพเจ้าจะไม่โดนกับเขาด้วย แต่หลักการคือหลักการ แม้ข้าพเจ้าจะเคารพผู้อำนวยการมากเท่าไหร่ ข้าพเจ้าไม่อาจไม่กล่าวโทษ ข้าพเจ้ายังจะขอทำการกล่าวโทษต่อไปยัง สพฐ. และปลัดกระทรวงศึกษาธิการในลำดับต่อไปที่ปล่อยให้ผู้บริหารโรงเรียนนี้ดำเนินนโยบายที่ละเมิดสิทธิมนุษยชนอย่างต่อเนื่องกับนักเรียน
เรียนมาเพื่อทราบ
(นายเนติวิทย์ โชติภัทร์ไพศาล)
นักเรียนหมายเลขที่ 07833
